9.2.2009 | 00:11

"Þægu" gömlu strákarnir og þorparahulurnar

Áður en vikið er að "þægu" gömlu strákunum er í Mikaelfræðunum talað um þorparahulur, þótt málið sé ekki svo einfalt.

Ef tekið er sem dæmi ung-/barnssál sem er stríðsmaður með drottnun sem markmið, raunsæi sem viðhorf, ástríðu sem hátt, græðgi sem aðalhindrun og virkar út frá hreyfistöðinni, þá gæti viðkomandi verið nauðgari.

Hitler var 6. stigs smábarnasál og hafði þessar hulur nema hann hafði eins dæmigerðar þorparahulur og frekast má hugsa sér því hann hafði hugsjónaviðhorfið í stað raunsæisviðhorfsins. Hafa ber í huga að þessi tvö orð eru bara hlutlaus í skilningi mikaelfæðanna, þar sem svona einstaklingar eru í mínuspólum þessara hulna, sem eru barnaskapur í tilviki hugsjónaviðhorfsins og huglægni (andhverfa hlutlægni) í tilviki raunsæisviðhorfsins.

Ef tekið er andhverft dæmi af yngri sál þ.e. smábarnasál sem er þjónn með undirgefni sem markmið, heftingu sem hátt, sjálfsvanmat sem aðalhindrun og virkar út frá tilfinningastöðinni þá gæti viðkomandi verið nunna í klaustri.

Reyndar er Björn Bjarnason skv. Íslandsbók Mikaels þjónn, en í stríðsmanns kasti og með sjálfsvanmat sem aðalhindrun. Hitt er það að Björn mun vera ung sál og á því skeiði birtist sú aðalhindrun svolítið undir rós þar sem hrokinn er mun nærri þeim sálum. Engu að síður kann þetta að skýra hvers vegna Björn hefur ekki verið mjög metnaðargjarn stjórnmálamaður miðað við sín efni, þrátt fyrir mikinn dugnað á bak við tjöldin. Björn hefði getað orðið formaður á eftir Davið en gaf ekki kost á sér. Kannski var það Davíð sem ákvað það og Björn er bara þægur gamall strákur.

Sé vikið að Davíð þá er hann ung sál skv. Íslandsbók Mikaels og stríðsmaður í kasti sögumanns og með drottnun sem markmið og virkar út frá mínuspólnum sem er einræði. P.s. reyndar stendur ekki það um Davíð. Hann hefur bæði græðgi og þrjósku sem aðalhindranir. Ég hef þegar lýst því í fyrri pistlum hvernig þrjóskan lýsir sér á unga skeiðinu, þ.e. þægir gamlir strákar, m.ö.o. mafían; en græðgi lýsir sér á unga skeiðinu sem hömstrun og virða að vettugi skráðar sem óskráðar reglur. Hann er auk þess í máttarhætti sem skýrir þau tök sem hann hefur á sínu fólki og hvernig drottnunin, þ.e. einræðið í hans tilfelli og græðgin stýrir mætti hans gagnvart undirsátum sínum sem allri þjóðinni.

Þrjóskan bregður sér reyndar í allra kvikinda líki og birtir allar hinar aðalhindranirnar í sama einstaklingnum. Þess má því geta að hroki lýsir sér á því skeiði sem hár status og sjálfstortíming lýsir sér sem skammvinnt líf í eldlínunni.

Davíð ætlar því að standa á sínu fram í fulla hnefana og bíða fremur hel en sína vægð. Fylgi flokksins, orðspor hans, o.s.frv. ræðst ekki af skynsemi í hans huga heldur því að hörkutól sigri í samskiptum og viðskiptum og einungis bleyður sýni vægð eða sveigjanleika.

Maya (blekking / afl lífsblekkingarinnar) dóminerar mjög ungu sálina.

Fyrir Davíð snýst þetta allt um leik sem hann ætlar að sigra enda telur hann sig betri en mig og þig og alla þjóðina.

Það er kannski allt í lagi því þessi afstaða hans og skortur á sveigjanleika og fjaðurmögnun kann að rústa Sjálfstæðisflokknum bæði innan sem utan frá, þ.e. að hann tví- eða þríklofni á næstu dögum og vikum en hvað sem því líður og hvernig sem það fer þá rústar þessi framkoma Davíðs fylgi flokksins.

Honum er kannski svo sem sama um það og það sama má segja um forystu flokksins. Sérviska og einræði Davíðs skiptir öllu máli og meira máli en velgengni flokksins.

Á Indlandi sveltur hver maður fyrir alla þjóðina en á Íslandi sveltur öll þjóðin fyrir einn mann.